Του Κωνσταντίνου Στ. Δεριζιώτη
-Νέα τοπική συλλογική σύμβαση εργασίας με γενναίες αυξήσεις και ρυθμίσεις κοινής λογικής, υπογράφτηκε στη Ρόδο
-Κραυγαλέα απουσία του υπουργείου Εργασίας από την πραγματικότητα
-Όταν η κοινωνική υπευθυνότητα γίνεται πράξη
Σε μία εποχή που η αγορά εργασίας πασχίζει να βρει ισορροπία ανάμεσα στην παραγωγικότητα και την ευημερία των εργαζομένων, η Ρόδος αποδεικνύει ξανά ότι μπορεί να είναι φάρος για όλη την Ελλάδα, όπως συμβαίνει δεκαετίες τώρα. Χθες, η Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου και το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου υπέγραψαν νέα τοπική κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά ότι όταν υπάρχει βούληση και σοβαρότητα, μπορούν να επιτευχθούν τομές με ουσιαστικό αντίκρισμα.
Η νέα συμφωνία, την οποία δημοσίευσε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ το ΧΡΗΜΑ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, περιλαμβάνει γενναίες αυξήσεις αποδοχών -τις υψηλότερες στην Ελλάδα-, αλλά δεν σταματά εκεί. Για πρώτη φορά ρυθμίζονται με σαφήνεια και κοινωνική δικαιοσύνη κρίσιμα ζητήματα, όπως το 11ωρο διάλειμμα μεταξύ δύο βαρδιών, αλλά και η επταήμερη απασχόληση – ζητήματα που αφορούν άμεσα τη ζωή και την αξιοπρέπεια χιλιάδων εργαζομένων του τουρισμού, αλλά και την εύρυθμη λειτουργία του κλάδου, με δεδομένη μάλιστα την έλλειψη 80.000 εργαζόμενων.
Κοινωνικοί εταίροι με ευθύνη και αμοιβαίο σεβασμό
Δεν είναι τυχαίο ότι στη Ρόδο η συνεργασία ξενοδόχων και εργαζομένων έχει αποτελέσει υπόδειγμα εδώ και δεκαετίες. Οι σχέσεις αυτές δεν βασίζονται σε επικοινωνιακά τρικ ή επιβολές, αλλά σε εμπιστοσύνη, συνεννόηση και κοινή λογική. Οι δύο πλευρές, γνωρίζοντας τις ανάγκες της τουριστικής βιομηχανίας αλλά και των εργαζομένων, προχωρούν σε συμφωνίες που σέβονται τον άνθρωπο και ενισχύουν την τοπική οικονομία.
Όταν η Ρόδος πρωτοπορεί και οργανώνει την αγορά εργασίας με ώριμες ρυθμίσεις, αναρωτιέται κανείς πού βρίσκεται το υπουργείο Εργασίας. Η απάντηση, δυστυχώς, είναι απλή: στην άγνοια και στην αδράνεια.
Το υπουργείο Εργασίας σε παρατεταμένη αφωνία
Η υπουργός Εργασίας, Νίκη Κεραμέως, έχει επιλέξει εδώ και μήνες να κρατά στάση αποχής από κάθε ουσιαστική παρέμβαση στον ευαίσθητο χώρο της τουριστικής εργασίας. Παρότι οι φωνές από την αγορά και τους εργαζόμενους ζητούν ρυθμίσεις για ζητήματα όπως το διάλειμμα των 11 ωρών ή το πλαίσιο της επταήμερης λειτουργίας, η υπουργός αρνείται να ακούσει, να κατανοήσει ή έστω να ασχοληθεί, από την καταιγίδα που η ίδια προκάλεσε με την -χωρίς μελέτη- εφαρμογή της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας, χωρίς να αλλάξει διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που χρονολογούνται από την δεκαετία του 1970. Κάτι σαν γάιδαρος με σέλλα δηλαδή…
Πρόκειται για μια επικίνδυνη και προσβλητική αδιαφορία απέναντι σε ένα κλάδο που στηρίζει το ΑΕΠ της χώρας και απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Αντί για ουσία, προτιμάται η σιωπή· αντί για διάλογο, η αποφυγή· αντί για πολιτική, η επικοινωνιακή διαχείριση.
Ένα παράδειγμα που πρέπει να ακολουθηθεί
Η Ρόδος – και οι άνθρωποί της – απέδειξαν για μία ακόμη φορά ότι δεν χρειάζονται εντολές από τα πάνω για να προχωρήσουν με σωφροσύνη, όραμα και ευθύνη. Έδειξαν ότι η αγορά εργασίας μπορεί να αυτορρυθμιστεί με όρους σεβασμού, δικαιοσύνης και σύγχρονου πλαισίου.
Αντί το υπουργείο να σιωπά ή να κρύβεται πίσω από ευχολόγια, οφείλει να παραδειγματιστεί από το παράδειγμα της Ρόδου και – επιτέλους – να ανταποκριθεί στον θεσμικό του ρόλο.
Εν κατακλείδι, η νέα τοπική συλλογική σύμβαση στη Ρόδο δεν είναι απλώς μια εργασιακή συμφωνία. Είναι μια ηχηρή απόδειξη ότι η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει όταν οι θεσμοί λειτουργούν υπεύθυνα και όταν η πολιτεία δεν στέκεται εμπόδιο αλλά αρωγός. Μέχρι να συμβεί το δεύτερο, η Ρόδος θα συνεχίσει να δείχνει τον δρόμο – και κάποιοι στην Αθήνα, ίσως κάποτε αποφασίσουν να τον ακολουθήσουν.
ΠΗΓΗ: money-tourism.gr
