Του Γιαννη Κουμέντου
Η πορεία του Δημήτρη Χρυσόπουλου στον πάγκο της Ρόδου θεωρείται πλήρως επιτυχημένη. Με βλάση τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ομάδα τα αποτελέσματα που ήλθαν αλλά και η διαχείριση του υλικού αφήνει στους φίλαθλος μια πολύ καλή αίσθηση. Μάλιστα δε η σύνδεση με τους οπαδούς θεωρώ ότι ήταν εξαιρετική. Ο Χρυσόπουλος Δωδεκανήσιος στην καταγωγή προσπάθησε και κατάφερε να δημιουργήσει ενα σύνολο που σίγουρα είχε προοπτικές εξέλιξης. Όχι όμως διοικητικά. Σε αυτόν τον χώρο ήταν δύσκολο να μπει και να δουλέψει. Διότι για μια ακόμη χρονιά διοικητικά η Ρόδος υποβιβάστηκε.
Είναι πια καιρός ο κ. Τόνης Μαρτίνης να αποφασίσει να αποχωρήσει. Έτσι και αλλιώς η παρουσία του δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στην ιστορική ομάδα. Η παραφιλολογία που είχε αναπτυχθεί ΄ήταν από προηγούμενο καιρό αν φύγει αυτός ποιος θα αναλάβει” Η απάντηση ας πάει στο καλό και η Ρόδος θα βρει τον δρόμο της . Έστω και αν πληγωθεί τουλάχιστον να παραμείνει ο σύλλογος και να μην ξευτιλίζεται από διοικητικές κινήσεις που έχουν γράψει ουκ ολίγες φορές μαύρες σελίδες για τον σύλλογο. Φτάνει πιά. Η Ρόδος χρειάζεται νέα σελίδα . Το έργο το έχουμε ζήσει πολλές φορές . Ξεκίνημα με υποσχέσεις φινάλε με μαύρες πλερέζες. Και μέσα σε αυτά ήλθε η απόφαση του Χρυσόπουλου να αποχωρήσει διότι απλά σέβεται τον εαυτό του . Διαβάστε την δήλωσή του αποχώρησης.
«Δήλωσα παρών σε μια ιδιαίτερη χρονιά για την ομάδα της Ρόδου, θεωρώντας ως Δωδεκανήσιος προπονητής πως αυτή η επαγγελματική πρόκληση ήταν πάνω από συναισθηματισμούς.
Παρ’ ότι η σεζόν δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση επιτυχημένη ή και υποφερτή, κάναμε όλοι ο,τι περνούσε από τα χέρια μας, ξεπερνώντας τα όρια μας αρκετές φορές, για να οδηγηθεί ο οργανισμός στην επόμενη ημέρα με ασφάλεια.
Θεωρώ πως επέστρεψα τον σεβασμό που εισέπραξα στο ακέραιο.
Όσον αφορά στον θεσμό του Κυπέλλου Δωδεκανήσου, συνεχίζεις να εργάζεσαι όταν αποτελεί πραγματικό στόχο για όλους. Το άκρως περιορισμένο δυναμικό που έδωσε το παρών στις τελευταίες προπονήσεις, για διάφορους λόγους, με καθιστά περιττό ως προπονητική παρουσία.
Θεωρώντας τον σεβασμό αξία και όχι αδυναμία, ακόμα κι αν κάποιοι επιχειρήσουν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα, η απάντηση μου θα παραμείνει “τα εν οίκω μη εν δήμω
