Για τους νέους 18 έως 34 ετών η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, καθώς το 72% όχι μόνο δε μπορούν να ενοικάσουν το δικό τους σπίτι, αλλά εξακολουθούν να ζουν με τους γονείς τους.
Ως “οικονομικά άστεγους”, δηλαδή αδύναμους να πληρώσουν τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ και με καθυστερήσεις στην καταβολή ενοικίου ή των δόσεων του δανείου, χαρακτηρίζει έναν στους δύο Έλληνες ενοικιαστές η νέα έρευνα του δικτύου e-real estates, ενώ προσθέτει πως η Ελλάδα καταγράφει για 8 συνεχόμενα χρόνια το υψηλότερο κόστος στέγασης μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.
Πιο συγκεκριμένα, ο όρος αυτός αφορά εργαζόμενους, οι οποίοι παρά την απασχόλησή τους, αδυνατούν να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες, όπως αναφέρεται στη σχετική έρευνα που επικαλείται στοιχεία της Eurostat.
Βάσει αυτών το 47,3% ζει σε νοικοκυριά με οφειλές. Το νούμερο αυτό δίνει μία ακόμα πρωτιά…από το τέλος στην Ελλάδα μεταξύ των κρατών της ΕΕ, με τη δεύτερη χειρότερη χώρα να είναι η Βουλγαρία με το ποσοστό των “κοινωνικά αστέγων” να ανέρχεται στο 18,8%, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ανέρχεται μόλις στο 8,3%.
Για τους νέους 18 έως 34 ετών η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, καθώς το 72% όχι μόνο δε μπορούν να ενοικάσουν το δικό τους σπίτι, αλλά εξακολουθούν να ζουν με τους γονείς τους, “εγκλωβισμένοι ουσιαστικά στο παιδικό τους δωμάτιο”, όπως σχολιάζεται στη σχετική έρευνα.
Καμία πρόβλεψη στην Ελλάδα για κοινωνική στέγη
Ένα ακόμα νούμερο που είναι ανησυχητικό για τη χώρα μας και προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat είναι το ποσοστό των κατοικιών, οι οποίες διατίθενται για κοινωνική στέγη. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι απογοητευτική με το ποσοστό να ανέρχεται στο 0%, παρά το γεγονός ότι βάσει των στοιχείων της Eurostat για το 2023 η Ελλάδα διαθέτει το έβδομο μεγαλύτερο στεγαστικό απόθεμα μεταξύ των κρατών της ΕΕ με περίπου 6,4 εκατ. κατοικίες.
Στην έρευνα τονίζεται πως ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν υπάρχει εθνικός ορισμός της κοινωνικής κατοικίας, αλλά υπάρχουν εναλλακτικές ονομασίες όπως η “Κατοικία με ενοίκιο μέτριου ύψους” (HLM) στη Γαλλία και η “Κατοικία Περιορισμένου Κέρδους” στην Αυστρία με το μέσο ευρωπαϊκό όρο να ανέρχεται στο 9,3%.
Την πρωτοκαθεδρία στις “κοινωνικές κατοικίες” διαθέτει η Ολλανδία, με περίπου ένα στα τρία σπίτια να είναι “κοινωνικό”. Το μεγαλύτερο ποσοστό επιδοτούμενων κατοικιών παρατηρείται στη Βιέννη με δύο στα τρία σπίτια.
Στη Δανία, περίπου 700 μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί παρέχουν στέγη με ενοίκια χαμηλότερα από το μέσο όρο της αγοράς, υπό αυστηρή νομική ρύθμιση που περιορίζει κάθε δυνατότητα κερδοσκοπίας. Στο Λουξεμβούργο, δημόσιοι οργανισμοί όπως το Ταμείο Κατοικίας, η Εθνική Εταιρεία Προσιτής Κατοικίας και η ένωση δήμων προσφέρουν κατοικίες με κόστος χαμηλότερο της αγοράς, ενώ το κράτος επιδοτεί έως και 70% της κατασκευής κοινωνικών κατοικιών.
Αξίζει να σημειωθεί πως και στην Ισπανία, η οποία παρουσιάζει ως κράτος πολλά κοινά με την Ελλάδα καθώς διέθετε και αυτή χαμηλά επίπεδα κοινωνικής στέγης, το μερίδιο των δημόσιων και προσιτών κατοικιών αυξήθηκε από 2,5% σε 3,4% εντός τους 2025.
ΠΗΓΗ:thetoc.gr
