Σταυρούλα Αντωνάκου, παγκόσμια πρωταθλήτρια στο πόλο το 2011, στον topfm: «Το πόλο αξίζει να μπει πιο πολύ στις καρδιές των Ελλήνων» (ηχητικό)

Του Στέλιου Σαρέσκου

Η ελληνική υδατοσφαίριση, για ακόμα μια φορά έστειλε τη γαλανόλευκη να κυματίσει στον ψηλότερο ιστό μιας κορυφαίας διοργάνωσης. Για ακόμα μία φορά οι εθνικές μας ομάδες πόλο, ανδρών και γυναικών απόδειξαν περίτρανα το γιατί είναι, από καταβολής του ελληνικού αθλητισμού, οι καλύτεροι πρεσβευτές μας, σε ομαδικό επίπεδο, σε όλα τα διεθνή ραντεβού.

Η εθνική ομάδα των γυναικών, ανέβηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία του θεσμού, στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στη Σιγκαπούρη, σκορπίζοντας ξανά απέραντη υπερηφάνεια και συγκίνηση σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Μια μέρα μετά (24/7),η εθνική ανδρών, κερδίζοντας στον μικρό τελικό του τουρνουά την Σερβία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στην ήδη πλούσια συλλογή της σε μεγάλες διοργανώσεις.

«Το έζησα σαν να ήμουν δίπλα στα κορίτσια – Η σημερινή εθνική έχει πολλά κοινά με την ομάδα του 2011»

«Ξύπνησαν μνήμες όλες αυτές τις μέρες και η αλήθεια είναι ότι το… ζούσα σαν να ήμουνα εκεί μαζί με τα κορίτσια! Το περιμέναμε μα ανυπομονησία αυτό το μετάλλιο γιατί το αξίζαμε. Αυτή η φουρνιά που απόδειξε με τη σειρά της ότι το πόλο γυναικών είναι πάντα στο υψηλότερο επίπεδο παγκοσμίως, θύμισε σε πολλά πράγματα, τη δική μας, αυτή του 2011, όταν πήγαμε στη Σαγκάη σαν αουτσάϊντερς. Και σε εκείνο τον τελικό ήταν στις εξέδρες 10.000 Κινέζοι και ελάχιστοι Έλληνες ναυτικοί που πήραν δύο μέρες άδεια και έμεινε το καράβι στη Σαγκάη, για να μας υποστηρίξουν στον τελικό… Όμως, τέτοιοι παράγοντες δεν επηρέασαν ποτέ την απόδοσή μας. Παίρναμε κουράγιο από τις ευχές των δικών μας ανθρώπων, κλείναμε τα αυτιά μας στην πισίνα και κάναμε το παιχνίδι μας…»

Η Σταυρούλα Αντωνάκου, Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά και μέλος της χρυσής εθνικής ομάδας του 2011 που σήκωσε στον ουρανό της Σαγκάης τον πρώτο τίτλο που κατέκτησε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, μίλησε στην εκπομπή του topfm «Ρόδος είναι και γυρίζει» και στον Στέλιο Σαρέσκο, για τις αξέχαστες στιγμές που έζησε πριν από 14 χρόνια, για τη σπουδαία επιτυχία της σημερινής εθνικής, τα κοινά στοιχεία των δύο μεγαλύτερων διακρίσεων στην ιστορία του ελληνικού πόλο γυναικών αλλά και για όλα τα «κακώς κείμενα» που «κρύβονται» πίσω από τη γυαλιστερή εικόνα των επιτευγμάτων που κάνουν ακόμα μεγαλύτερους τους άθλους των εθνικών ομάδων πόλο.

«Το 2011, όταν… πήραμε φόρα, αποκλείσαμε τρία φαβορί. Το ίδιο έκανε και η σημερινή εθνική στη Σιγκαπούρη»

«Τα κορίτσια ήταν κατάλληλα προετοιμασμένα για να βρεθούν στο καλύτερο αγωνιστικό επίπεδο στους τελικούς, μετά τα παιχνίδια των ομίλων. Το ίδιο έγινε και το 2011 όταν στα πρώτα ματς ήμασταν σχεδόν μουδιασμένες και κάναμε δύσκολες νίκες με αισθητά υποδεέστερους αντιπάλους, όπως για παράδειγμα με τη Βραζιλία. Στα κρίσιμα παιχνίδια, παίξαμε πολύ καλύτερα, αποκλείσαμε δύο μεγάλα φαβορί, τη Ρωσία που ήταν πανίσχυρη και την Ολλανδία, παραδοσιακή δύναμη στο πόλο, και την Κίνα στον τελικό. Περίπου το ίδιο έγινε και με τη σημερινή ομάδα στη Σιγκαπούρη που πέταξε εκτός τελικού τις Η.Π.Α και νίκησε για πρώτη φορά την Ουγγαρία. Όλα έγιναν βάσει προγράμματος»

«Το πόλο αξίζει να μπει πιο πολύ στις καρδιές των Ελλήνων – Ποια χώρα σαν την Ελλάδα έχει δύο παγκόσμιους τίτλους σε ομαδικό άθλημα…»

«Το άθλημα αξίζει να μπει πιο πολύ στις καρδιές των Ελλήνων, να λάβει πολύ μεγαλύτερη αναγνώριση. Αυτή τη στιγμή τα 26 κορίτσια που έχουν κερδίσει παγκόσμιο τίτλο είναι τα μοναδικά, με αυτή τη διάκριση στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, σε ομαδικό επίπεδο! Αυτό δείχνει συνέπεια και συνέχεια. Δείχνει ότι μπορούμε να διαχειριστούμε τα όνειρά μας και να τα κάνουμε πραγματικότητα. Σκεφθείτε μια μικρή χώρα στον πλανήτη,  όπως είναι η Ελλάδα να έχει δύο παγκόσμιους τίτλους…»

«Όλα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, ατομικής και ομαδικής, προσήλωσης, πίστης και πειθαρχίας, στοιχεία, πολλά εκ των οποίων ξεκινάνε από την οικογένεια, από τους γονείς που έχουν τη δική τους καθοριστική συμβολή σε τέτοιες επιτυχίες. Όπως φυσικά και οι προπονητές και τα σωματεία. Και όλα αυτά, χωρίς απολαύσεις, χωρίς προνόμια…»

«Κάθε προπόνηση σε αυτό το επίπεδο, είναι ένα μάθημα ζωής»

«Σε κάθε προπόνηση, κάθε μέρα, όταν κάνεις πρωταθλητισμό, προσπαθείς να ξεπερνάς έστω και κατά 1% τα όρια σου και τα οποία είναι ανεξάντλητα… Είναι μια καθημερινή μάχη με τον εαυτό σου, ένα μάθημα ζωής. Ο, τι έχει κάνει κάποιος, σαν διαδικασία μέσα από τον αθλητισμό, μένει σε όλη του τη ζωή  Είδατε τα κορίτσια με τι σοβαρότητα δέχτηκαν στη διάρκεια του τουρνουά και την αποτυχία αλλά και την επιτυχία… Γιατί δουλεύουν με αυτό τον τρόπο. Είναι σημαντικό, σε αυτό το επίπεδο, να ξεχνάς πολύ γρήγορα και την αποτυχία και την επιτυχία»

«Το βίντεο του ημιτελικού των ανδρών με την Ισπανία πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια»

«Ακόμα και το παιχνίδι της εθνικής ανδρών με την Ισπανία, πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια για την αμυντική λειτουργία της ομάδας, για τη διαχείριση του αγώνα όταν έμεινε με παίκτη λιγότερο, για το πάθος των παιδιών που τους οδήγησε στην ανατροπή. Μπορεί να έγινε μια λάθος επιλογή στο τέλος και να στοίχισε, αλλά η απότομη αλλαγή συναισθημάτων μέσα σε ένα παιχνίδι, όσο έντονη κι αν είναι, αποτελεί κομμάτι ενός αγώνα που πρέπει να διαχειριστείς σωστά. Κι αυτή η ομάδα, το έκανε, στο μικρό τελικό με τη Σερβία. Άφησε πίσω της την πίκρα της ήττας και πήρε το χάλκινο μετάλλιο απέναντι σε μια ομάδα που είναι η Βραζιλία του ποδοσφαίρου»

«Κλείνουν κολυμβητήρια γιατί είναι ασύμφορη οικονομικά η συντήρησή τους από τους Δήμους…»

«Θεωρώ θετικό ότι ο υπουργός αθλητισμού της χώρας συνόδεψε την ομάδα σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση. Το σίγουρο είναι ότι όλοι, πόσο μάλλον εμείς οι πολιτικοί, κρινόμαστε από τις πράξεις μας και από τα λόγια μας. Να δούμε λοιπόν αν άμεσα θα βελτιωθεί η κατάσταση . Βλέπουμε ότι οι δήμοι που έχουν στην ευθύνη τους τη συντήρηση των ανοιχτών κολυμβητηρίων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Τα έξοδα είναι δυσβάσταχτα αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και τα κολυμβητήρια κλείνουν. Άρα, η Πολιτεία καλείται να δει άμεσα αυτό το πρόβλημα»

«Το Κράτος αποδείχθηκε ανίκανο να διαχειριστεί το απόθεμα των εγκαταστάσεων του 2004… – 50άρα πισίνα έμεινε σε αχρηστία για 20 χρόνια!»

«Αποδειχτήκαμε ανίκανοι, ως Κράτος να διαχειριστούμε ακόμα και αυτό το απόθεμα των εγκαταστάσεων που είχαμε το 2004. Οι περισσότερες έμειναν παρατημένες για δεκαετίες, άλλα δεν συντηρήθηκαν όπως έπρεπε να άλλα άλλαξαν χρήσεις. Δεν μας τιμά καθόλου να γίνονται ακόμα διεθνείς αγώνες στο «Καπαγέροφ», πιο γνωστό σαν «Παπαστράτειο», στον Πειραιά, ένα από τα παλαιότερα κολυμβητήρια της χώρας…  Ούτε είναι δυνατόν να υπήρχε, σε αχρηστία για 20 χρόνια, 50άρα πισίνα στο Ολυμπιακό χωριό και την οποία αποφάσισαν τώρα να θέσουν σε λειτουργία…»

«Τα ίδια που λέγαμε την επομένη του τίτλου, το 2011, λέμε και 14 χρόνια μετά…»

«Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ των επαγγελματικών και των ερασιτεχνικών αθλημάτων. Ελάχιστοι είναι οι επιφανείς επιχειρηματίες που επενδύουν σε επαγγελματικές ομάδες και παράλληλα βοηθούν και τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός είναι ο κορυφαίος σύλλογος στην Ευρώπη σε κατακτήσεις τίτλων, και σε διεθνείς, όχι μόνο σε εγχώριες διοργανώσεις, σε ομαδικά αθλήματα…  Όμως, το Κράτος πρέπει να δείξει ιδιαίτερη μέριμνα και να μην επαφιόμαστε πάντα στην καλή διάθεση και θέληση του επιχειρηματία… Με λυπεί το γεγονός ότι, τα ίδια  πράγματα που λέγαμε από την πλευρά μας, μετά την επιτυχία του 2011 στη Σαγκάη και πολλά απ όσα ακούγαμε ότι θα γίνουν… τα λέμε και τα ακούμε και σήμερα, 14 χρόνια μετά…»

Ακούστε τις δηλώσεις της Σταυρούλας Αντωνάκου (ηχητικό)