Σε μια αιχμηρή και καταγγελτική ανακοίνωση, η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία (ΔΑΣ) ασκεί δριμεία κριτική στην ηγεσία του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, αμφισβητώντας ανοιχτά τη στάση και τις ενέργειες που αυτή επικαλείται στον αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο.
Η ανακοίνωση κάνει λόγο για χαμηλούς μισθούς, εντατικοποίηση της εργασίας και ατομικές συμφωνίες που επιβάλλονται υπό την πίεση της εργοδοσίας, ενώ κατηγορεί ευθέως την ηγεσία του Σωματείου ότι συναινεί σε συμβάσεις που νομιμοποιούν τις εργοδοτικές απαιτήσεις.
Με σαφή αναφορά στην ανάγκη αγωνιστικής εγρήγορσης, η ΔΑΣ δηλώνει πως δεν προτίθεται να παρακολουθήσει παθητικά τις εξελίξεις και διαμηνύει ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι», απαντώντας και σε προσωπικές επιθέσεις που, όπως υποστηρίζει, έχει δεχθεί. Ειδικότερα, στην ανακοίνωσή της επισημαίνει τα ακόλουθα:
«Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς για το νέο μυθιστόρημα των επαναστατών της ηγεσίας του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, που περιγράφει τους σκληρούς αγώνες που δίνουν για τα ζητήματα του κλάδου… Είναι άλλωστε γνωστοί αυτοί οι αγώνες. Έχουμε δει όλοι τις μεγάλες απεργίες, τις συγκεντρώσεις, τις γενικές συνελεύσεις που οργάνωσε η ηγεσία του Σωματείου για να ενημερώσει τους εργαζόμενους και να θέσει στην κρίση τους αυτά που προτείνει!
Οπότε είναι λογικό να περιμένει και… κατακτήσεις τη φετινή σεζόν όπως λέει! Μετά το διάλλειμα… λογικής, επιστρέφουμε στη σκληρή πραγματικότητα της δουλειάς στον κλάδο του τουρισμού, μήνα Ιούλη.
Εκεί που οι εργαζόμενοι δουλεύουν εξαντλητικά με βασικό μισθό 1000 ευρώ μικτά, δηλαδή 800 ευρώ καθαρά στην Α’ Κατηγορία της Πανελλαδικής σύμβασης. Αντίστοιχα 1038 μικτά δηλαδή 830 καθαρά είναι ο βασικός μισθός στην Α’ κατηγορία της τοπικής σύμβασης που ίσχυε ως τώρα.
Και μιλάμε για την 1η κατηγορία, δηλαδή των εργαζόμενων που έχουν αποκτήσει πείρα πολλών χρόνων, όχι των νεοπροσλαμβανόμενων. Μετά μπαίνουμε σε ένα λαβύρινθο επιδομάτων, που στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμα και με αυτά οι εργαζόμενοι οριακά φτάνουν το χιλιάρικο αν πάρουν τα ρεπό τους. Πολύ περισσότερο που με την ακρίβεια που υπάρχει δε φτάνουν ούτε για τα στοιχειώδη.
Αυτή η κατάσταση στον βασικό μισθό των εργαζόμενων είναι που τους οδηγεί κάτω και από την πίεση της εργοδοσίας να εργάζονται 7 μέρες την βδομάδα, να κάνουν υπερωρίες και να δέχονται ατομικές συμφωνίες. Όλα αυτά για να μπορέσουν να συμπληρώσουν τον μισθό τους, που ακόμα και έτσι είναι πολύ χαμηλός σε σχέση με τις ώρες και τις συνθήκες στις οποίες καλούνται να δουλέψουν.
Είναι δεδομένο πως κανένας εργαζόμενος δεν θέλει να δουλεύει χωρίς ρεπό, είναι δεδομένο πως αυτό είναι επιδίωξη των μεγαλοξενοδόχων για να μπορέσουν να αυξήσουν τα κέρδη τους ακόμα περισσότερο και να εργάζονται πολύ λιγότεροι εργαζόμενοι, βγάζοντας δουλειά που θα χρειάζονταν πολύ περισσότερους.
Επιπλέον μέσα στα κείμενα των συμβάσεων έχουν ενσωματωθεί χρόνο με το χρόνο οι επιδιώξεις της εργοδοσίας, όπως το 10ωρο, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, οι υποκατώτατοι μισθοί για τους νεοπροσλαμβανόμενους και άλλα πολλά.
Αυτά με ποιανού τις υπογραφές γίνονται;
Εμείς πάντως δεν είμαστε διατεθειμένοι να παρακολουθούμε άλλο αυτό το θέατρο παθητικά.
Όσο για τις υπόλοιπες βρωμιές που γράφουν, δυστυχώς για αυτούς δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ας μην κρίνετε από τον εαυτό τους. Οι αμαρτίες που κουβαλούν σε βάρος των εργαζομένων δεν ξεπλένονται με τέτοια τεχνάσματα».
