Πηγή Χριστοδούλου στον topfm: “Πενήντα διαβητικά παιδιά στη Ρόδο και στο νοσοκομείο δεν υπάρχει παιδοενδοκρινολόγος – Να διασφαλιστεί η άυλη συνταγογράφηση για τα αναλώσιμα των παιδιών” (ηχητικό)
Της Ρένας Βενιανάκη
Η Πηγή Χριστοδούλου μια νεαρή μητέρα με διαβητικό παιδί μίλησε σήμερα στον topfm και τη Ρένα Βενιανάκη για το σοβαρό πρόβλημα που έχουν οι οικογένειες με διαβητικό παιδί, στη Ρόδο υπολογίζεται ότι είναι γύρω στα 50, ως προς την στιγμιογράφηση που αντί να διευκολύνεται η ζωή τους γίνεται δυσκολότερη από μια πολιτεία που αδυνατεί να αντιληφθεί την ιδιαιτερότητα αυτών των παθήσεων σε μικρά παιδιά. Δεν υπάρχει παιδοενδοκρινολόγος στο νοσοκομείο της Ρόδου και τα νέα δεδομένα της συνταγογράφησης των αισθητήρων και άλλων απαραίτητων υλικών απαιτεί υπογραφή από τον αρμόδιο γιατρό! Πριν από λίγες ημέρες οι 50 οικογένειες ήταν και πάλι σε αναβρασμό για την εγγραφή των παιδιών τους στο σχολείο και τη διαδικασία που θα εξασφάλιζε νοσηλεύτρια. Ευτυχώς και η παρέμβαση του Γ. Παπαδομαρκάκη που έλυσε το πρόβλημα και έβαλε τέλος στην αγωνία των γονιών.
Η κ. Πηγή Χριστοδούλου περιέγραψε στην εκπομπή «Η Ρένα στα γεγονότα» τα όσα βιώνουν οι οικογένειες με διαβητικό παιδί από μια πολιτεία που αντί να είναι στο πλευρό τους, προσπαθεί να τους κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή και τη δική τους, κυρίως των παιδιών τους: «Αρχικά θα ήθελα να θίξω το θέμα έλλειψης παιδοενδοκρινολόγου στο γενικό νοσοκομείο Ρόδο. Στο νοσοκομείο Ρόδου δεν υπάρχει καν η ειδικότητα του ενδοκρινολόγου, πόσο μάλλον του παιδοενδοκρινολόγου το οποίο μας δημιουργεί τεράστια ανησυχία κάθε φορά που το παιδί μας είναι άρρωστο. Διότι όταν ένα διαβητικό παιδί είναι άρρωστο είναι λίγο πιο ευαίσθητο και κάποιες φορές χρειάζεται να νοσηλευτεί, ώστε να μην θέσουμε σε κίνδυνο τη ζωή του. Παρ’ όλα αυτά δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια το ότι δεν υπάρχει αυτή η ειδικότητα. Δεν έχουμε κάποιον γιατρό ο οποίος να είναι εξειδικευμένος σε αυτό, ούτε οι νοσηλευτές οι οποίοι κατά τα άλλα σίγουρα κάνουν όσο μπορούν καλύτερα τη δουλειά τους. Δεν είναι όμως εξειδικευμένοι στο θέμα του διαβήτη τύπου 1. Επομένως όλο αυτό δημιουργεί ένα άγχος καθ’ όλη τη σχολική, ειδικά χρονιά που τα παιδιά αρρωσταίνουν πιο εύκολα, στους γονείς, σε μας.
Υπάρχει ένας γιατρός που συνεργάζεται με το νοσοκομείο αλλά ο εν λόγω γιατρός δραστηριοποιείται και στο εξωτερικό με αποτέλεσμα τις μισές ημέρες να λείπει από τη Ρόδο. Επιπλέον πολλοί από εμάς έχουμε νοσηλευτεί στην Αθήνα. Επομένως ο θεράποντας γιατρός του δικού μου τουλάχιστον παιδιού είναι στην Αθήνα. Να πω ότι αυτό μας επιβαρύνει οικονομικά, διότι ο διαβήτης είναι μια νόσος η οποία πρέπει να ρυθμίζεται συνεχώς.
Δεν τη ρυθμίζεις μια φορά και μπορείς μετά να συνεχίσεις με αυτές τις ρυθμίσεις. Επομένως κάθε δύο μήνες πρέπει να μεταβαίνουμε στην Αθήνα.
Αυτό εννοείται ότι μας επιβαρύνει και οικονομικά και ψυχολογικά γιατί βγάζουμε το παιδί από την καθημερινότητά του».
Η κ. Χριστοδούλου αναφέρθηκε και στο πρόσφατο περιστατικό με την άρση, στην ουσία αυτό έγινε, της άυλης συνταγογράφησης που ίσχυε μέχρι σήμερα: «Το τελευταίο περιστατικό το οποίο η αλήθεια είναι ότι μας έκανε όλους να κινητοποιηθούμε άμεσα και ο καθένας μας προσπάθησε για το καλύτερο του παιδιού του, ήταν η άρση της άυλης συνταγογράφησης. Ενημερωθήκαμε λοιπόν από 1η Ιουλίου ότι δυστυχώς για να παραγγείλουμε τα αναλώσιμα των παιδιών μας, τα αναλώσιμα για τα παιδιά μας είναι οι αισθητήρες που είναι η καταγραφή μέτρησης γλυκόζης των παιδιών που το έχουν 24 ώρες πάνω τους και οι αντλίες ινσουλίνης που είναι για την ινσουλίνη.
Εμείς λοιπόν μέχρι τώρα συνταγογραφούμασταν μέσω άυλης και παίρναμε έναν κωδικό και με αυτό τον κωδικό συνεννοούμαστε με μια εταιρεία που μπορούσε να μας στείλει αυτά τα αναλώσιμα. Μας ερχόταν μέσω κούριερ και κάποιες φορές και καθυστερημένα. Τελευταία ενημερωθήκαμε ότι η άυλη συνταγογράφηση πλέον δεν θα ισχύει και ότι θα πρέπει να έχουμε εκτυπωμένη τη συνταγογράφηση με υπογραφή και σφραγίδα του ιατρού κάτι το οποίο όπως προείπα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Κάθε φορά που θα θέλουμε αισθητήρες εμείς θα πρέπει να πηγαίνουμε στην Αθήνα για να υπογράφει ο γιατρός μας. Θα πρέπει ή να πηγαίνουμε στον γιατρό μας να μας υπογράφει ή να μας το στέλνει με κούριερ ο γιατρός που σαφώς αυτό είναι κάτι το αδύνατο διότι ο γιατρός δεν μπορεί να το κάνει αυτό για τόσα παιδιά τα οποία βλέπει, να πηγαίνει στην κούριερ να στέλνει τη συγκεκριμένη συνταγογράφηση και μετά εμείς αφού μας έρθει μετά από περίπου πέντε ημέρες να στείλουμε αυτό το χαρτί πίσω στην εταιρεία που παραγγέλνουμε τους αισθητήρες. Όπως επίσης και οι γονείς που έχουν εδώ τον ιδιώτη γιατρό που είναι εξαιρετικός γιατρός να ακολουθούν την ίδια διαδικασία.
Να τονίσω ότι αυτά τα αναλώσιμα δεν είναι είδος πολυτελείας για τα
παιδιά μας, είναι απαραίτητα για τη ζωή τους».
Η κ. Χριστοδούλου όπως ανέφερε υπήρξε κινητοποίηση απο βουλευτές, τον Βασίλη Υψηλάντη, τον Γιάννη Παππά, τη Μίκα Ιατρίδη και δόθηκε μια παράταση στην προηγούμενη διαδικασία. Εκείνο που ζητούν οι 50 οικογένειες με διαβητικά παιδιά είναι η διαδικασία αυτή που διευκόλυνε
την προμήθεια αναγκαίων αναλωσίμων για τα παιδιά τους, να θεσμοθετηθεί, και να μην αλλάξει κάθε τρεις και λίγο. Είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η πολιτεία για τα συγκεκριμένα παιδιά που δεν θα πρέπει με τίποτα να θεωρούνται «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» και η ζωή τους να μην έχει την αναγκαία ασφάλεια που χρειάζονται σε αυτή την ηλικία. Κάτι λιγότερο από αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Ακούστε την κ. Χριστοδούλου:
