Από το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
Σε μια κηδεία που παρουσιάστηκε ως “διαπραγμάτευση”, ανακοινώθηκε από εργοδοτικής πλευράς η εξωπραγματική πρόταση αύξησης 0,5% για έναν χρόνο.
Όχι, δεν πρόκειται για εκπαιδευτική πρόβλημα μαθηματικών σε δημοτικό σχολείο. Μιλάμε για την τοπική σύμβαση στον τουριστικό κλάδο της Ρόδου, εν έτη 2025.
Ανακοινώνεται λοιπόν το αποτέλεσμα των μαραθώνιων διαπραγματεύσεων:
Αύξηση 0,5% για έναν ολόκληρο χρόνο!
Ναι, καλά διαβάσατε. Μηδέν κόμμα πέντε. Ή αλλιώς:
– Ένα χιλιόγραμμο αέρα κοπανιστού.
– Ένα καλαμάκι απ’ το σουβλάκι.
– Ένα κουμπί χωρίς πουκάμισο.
Η “προσφορά” παρουσιάστηκε με τόσο ενθουσιασμό, που για μια στιγμή νομίσαμε ότι θα μας μοιράσουν και κουπόνια για ηλιόσπορους.
Αντ’ αυτού, μας έδωσαν μια κοροϊδία με γαρνιτούρα “υπευθυνότητας”.
Αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση, είναι μνημόσυνο.
Μνημόσυνο της σύμβασης που έθαψαν με τα ίδια τους τα χέρια.
Αναρωτιόμαστε ποιος θα πληρώσει το στάρι τώρα.
Ίσως να το χρεώσουν σε μας κι αυτό.
Και ενώ η Ρόδος γεμίζει τουρίστες, αδειάζει από εργαζομένους.
Οι συνθήκες εργασίας θυμίζουν reality επιβίωσης χωρίς βραβεία.
Οι μισθοί είναι ανέκδοτα που δε γελάει κανείς πια.
Η εργοδοσία, εγκλωβισμένη στην τσέπη της, νομίζει πως το ανθρώπινο δυναμικό είναι QR code, σαν αυτό της ψηφιακής κάρτας που κάποιοι το κτυπούν κατά το δοκούν και σίγουρα δεν είναι οι εργαζόμενοι.
Αρκετά όμως προς το παρόν με τα γυπαετοπουλα της ενωσης,θα επανέλθουμε στο άμεσο μέλλον ,ας προετοιμάσουν τα μπακαλοτεφτερα τους και τα 0,5% για τον ΟΜΕΔ.
Ας ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΕΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΛΕΕΙ ΠΟΛΛΑ…
Κάποτε, οι τοπικοί φορείς έτρεχαν πρώτοι στις κάμερες και στα μικρόφωνα, έτοιμοι να υπερασπιστούν τον “ιερό αγώνα του εργαζόμενου” – σήμερα, δεν βρίσκεις ούτε… απάντηση στο messenger. Τότε μιλούσαν με πάθος, τώρα κάνουν διαλογισμό σιωπής. Τελικά, ήταν η αγωνία τους για τους εργαζόμενους ή απλώς έπαιζε πιο πολύ φώτο και χειραψία; Γιατί τώρα που η σύμβαση έσπασε και οι διαπραγματεύσεις παγώνουν, δεν ακούμε ούτε κιχ; Μάλλον η αγωνία για τον εργαζόμενο πάει διακοπές μόλις πέσει η κάμερα.
Ακούστε το καλά: δεν θα πεθάνουμε με το 0,5% στο στόμα.
Μπήκαμε σε πόλεμο. Εσείς τον ξεκινήσατε.
Εμείς θα επιβιώσουμε. Με κόστος, με μάχη, με σύγκρουση.
Γιατί έχουμε κάτι που εσείς χάσατε προ πολλού: ψυχή.
