Νικόλας Λεϊμονής στον topfm «Για την επόμενη Ολυμπιάδα θα αρχίσω να προετοιμάζομαι από τώρα…» (ηχητικό)
Στέργος Λεϊμονής στον topfm: «Αν σκεφθούμε τον ανταγωνισμό και την ατυχία που είχα δεν απογοητεύτηκα από την 5η θέση» (ηχητικό)
Του Στέλιου Σαρέσκου
Ο 12χρονος Νικόλας Λεϊμονής, με καταγωγή από τη Ρόδο, κατέκτησε το μοναδικό χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα στην 26η Διεθνή Ολυμπιάδα Ρομποτικής που αποτελεί τον παλαιότερο διεθνή διαγωνισμό ρομποτικής παγκοσμίως από το 1998.
Στη διοργάνωση που έγινε στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας συμμετείχαν περισσότεροι από 3.500 μαθητές από 23 χώρες.
Ο Λεϊμονής ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου έχοντας την καλύτερη επίδοση στο αγώνισμα Tagout Expansion της junior κατηγορίας και κατέλαβε την 9η θέση ανάμεσα σε 200 συμμετέχοντες στο απαιτητικό αγώνισμα του Tagout Standard.
Στο «δρόμο» για το χρυσό μετάλλιο, ο Νικόλας συνδύαζε δεξιότητες ελέγχου και προγραμματισμού του ρομπότ. Εξουδετέρωσε στόχους και ξεπέρασε σύνθετα εμπόδια σε έναν ειδικά σχεδιασμένο χάρτη αποστολής, αποδεικνύοντας την ικανότητά του στην επίλυση προβλημάτων υψηλού επιπέδου
Εντυπωσιακή όμως ήταν και η παρουσία του 11χρονου αδελφού του, Στέργου Λεϊμονή, ο οποίος μετά το περσινό χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία AI Drone, κατέλαβε φέτος την 5η θέση στο Tagout Expansion.
Ο πατέρας και προπονητής των δύο παιδιών, Δημήτρης Λεϊμονής, ο Νικόλας και ο Στέργος μίλησαν στην εκπομπή του topfm «Ρόδος είναι και γυρίζει» και στον Στέλιο Σαρέσκο για τις σπουδαίες διακρίσεις στην Ολυμπιάδα της Νότιας Κορέας.
Η μητέρα, Ζαφείρα Κουκιά, η οποία κατάγεται από τη Ρόδο, έδωσε… χώρο στους άνδρες της οικογένειας να… στραφούν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, όμως και οι τρεις αναγνωρίζουν την καθοριστική της συμβολή στην ενασχόληση και στην πρόοδο των παιδιών στη ρομποτική.
«Πριν κάποια χρόνια υπήρξε μια επιχειρηματική συζήτηση περί ρομποτικής και είδα ότι υπάρχει μεγάλη προοπτική σε αυτόν τον κλάδο. Έτσι σκέφτηκα να δώσω την ευκαιρία, το ερέθισμα στα παιδιά να ασχοληθούν με τη ρομποτική και να αρχίζουν να βλέπουν και κάτι διαφορετικό από αυτά που βλέπουν στο σχολείο. Κάπως έτσι φθάσαμε στο πέρσι και στη συμμετοχή των παιδιών για πρώτη φορά στην Ολυμπιάδα που έγινε στην Ελλάδα. Ο Στέργος, ο μεσαίος γιός, πήρε χρυσό μετάλλιο και ο Νικόλας τερμάτισε στην 4η θέση», υπογράμμισε ο Δημήτρης Λεϊμονής που περιέγραψε την πορεία των παιδιών, από μικρότερη ηλικία, όταν είχαν μεγάλη ευχέρεια με αριθμητικές πράξεις, μέχρι και την κατάκτηση των μεταλλίων.
«Το κύριο έναυσμα για να ασχοληθούν πιο συστηματικά με την ρομποτική ήταν οι εικόνες της περσινής Ολυμπιάδας. Βλέποντας μικρά παιδιά από 25 χώρες να έχουν έρθει στην Ελλάδα και να φτιάχνουν ρομπότ, με κολλητήρια και πλακέτες, μέσα σε δύο-τρεις ώρες, ενθουσιάστηκαν και μου είπαν ότι ήθελαν να ασχοληθούν ακόμα περισσότερο».
«Μαζί με τη σύζυγο είχαμε ξεκινήσει από τότε που ήταν πολύ μικροί να δίνουμε ερεθίσματα και να κάνουν δραστηριότητες γύρω από τη ρομποτική. Αρχικά έκαναν αυτά που συνήθως βλέπουμε στην Ελλάδα. Τη ρομποτική μέσω Lego. Μέχρις ενός σημείου τους προξενούσε κάποιο ενδιαφέρον. Μετά βαρέθηκαν. Χρειάζονταν κάτι πιο προχωρημένο».
«Όταν ακούσανε ότι θα προγραμματίσουν ένα drone και θα το πετάνε μέσα σε λαβύρινθο, κάτι που κάνουν στην αστυνομία και στο στρατό, ακόμα και σε πολεμικές επιχειρήσεις, άρχισαν ν΄ασχολούνται πιο ζεστά. Πολύ περισσότερο όταν είδαν τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο και ειδικά σε χώρες της Ανατολής όπου τεχνολογικά και στο κομμάτι της ρομποτικής είναι στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως».
«Ήταν πολύ καλοί, από μικρή ηλικία, στα μαθηματικά. Ίσως γιατί και οι δύο γονείς είμαστε των θετικών επιστημών. Ξεκινήσαμε να παίζουμε Uno στο σπίτι και μέτραγαν το σκορ χωρίς να χρησιμοποιούν χαρτί και μολύβι. Αργότερα συμμετείχαν σε διαγωνισμούς μαθηματικών και από τότε διακρίνονται συνεχώς».
«Τους άφηνα πάντα να πειραματίζονται, να πιάνουν κατσαβίδια, να βιδώνουν, να ξεβιδώνουν. Τους έδινα το ερέθισμα έτσι ώστε να έχουν επαφή με εργασίες των οποίων η ρομποτική είναι μια φυσική συνέχεια», τόνισε ο κ. Λεϊμονής που στάθηκε στη διαφορά επιπέδου των Ελλήνων με αθλητές άλλων χωρών, στο μυστικό της επιτυχίας του Νικόλα και ξεκαθάρισε ότι ανέλαβε ο ίδιος – και όχι η ομοσπονδία ή το Κράτος – το κόστος του ταξιδιού και φυσικά της διαμονής στη Νότια Κορέα.
«Η ρομποτική είναι ένας συνδυασμός τεχνολογίας, μηχανικής εκπαίδευσης αλλά και κριτικής σκέψης. Στο άθλημα που ο Νικόλας πήρε το χρυσό μετάλλιο είναι το εθνικό άθλημα των Κινέζων. Σαρώνουν τα μετάλλια σε όλες τις Ολυμπιάδες. Ο Νικόλας κέρδισε όχι γιατί είχε το καλύτερο ρομπότ (σε αυτό το τομέα, Κινέζοι και Κορεάτες είναι ασυναγώνιστοι), αλλά γιατί χρησιμοποίησε και την κριτική σκέψη. Αυτό έκανε τη διαφορά και του έδωσε το χρυσό».
«Η ομοσπονδία μας στήριξε στο τεχνικό κομμάτι. Τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής ήταν αποκλειστικά δικά μας. Η ομοσπονδία έκανε κάποιες κινήσεις για να υπάρξει χορηγία ή στήριξη στο κράτος αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Εμείς αποφασίσαμε να εντάξουμε στον προϋπολογισμό μας το όποιο κόστος γιατί θέλαμε να επενδύσουμε σε αυτό για το μέλλον των παιδιών. Πήγα εγώ με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά. Ο μικρός με τη μαμά έμειναν πίσω».
«Το σίγουρο είναι ότι η επιτυχία του Νικόλα μας γέμισε υπερηφάνεια. Είδαμε την ελληνική σημεία ψηλότερα από σημαίες χωρών, όπως η Νότια Κορέα , η Κίνα, η Νέα Ζηλανδία με τεράστια παράδοση επιτυχιών σε μεγάλες διοργανώσεις ρομποτικής.
Στα 12 του χρόνια, ο Νικόλας Λεϊμονής, μαθητής Α΄Γυμνασίου, έφερε ένα δεύτερο χρυσό μετάλλιο στην οικογένεια, το πρώτο για τον ίδιο. Το 2024, στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, έφθασε κοντά στο βάθρο, αλλά τελικά έμεινε στην 4η θέση.
«Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος για την επιτυχία. Είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου αλλά γνώριζα ότι όλες οι ομάδες και οι αθλητές ήταν εξαιρετικού επιπέδου και πως όλα μπορούσαν να συμβούν».
«Με την ρομποτική, γενικώς, ασχολούμαι περίπου 5-6 ώρες την εβδομάδα. Πιστεύω ότι τα καταφέρνω πολύ καλά με το σχολείο, θα έλεγα ότι είμαι αρκετά καλός μαθητής.
Η συμμετοχή μου στην Ολυμπιάδα δεν με εμπόδισε στο διάβασμα και στην ενασχόληση μου με άλλες δραστηριότητες».
«Τον τελευταίο μήνα προετοιμαζόμουν 6 ώρες την ημέρα. Του χρόνου θα πάμε στην επόμενη Ολυμπιάδα που θα διεξαχθεί στην Αυστραλία και θα αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε από τώρα. Μου αρέσει το πιάνο, παίζω ποδόσφαιρο, κάνω σκι και Windsurfing… Με το κινητό δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα ή στο χρόνο που το κάνουν άλλα παιδιά της ηλικίας μας».
Ο Στέργος Λεϊμονής, χρυσός Ολυμπιονίκης στην Αθήνα, πριν από ένα χρόνο, μόλις στα 10 του χρόνια, στη Νότια Κορέα πήρε την 5η θέση, στο αγώνισμα που είδε, με καμάρι, τον αδερφό του να ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
«Μπορούσα να πάρω μια καλύτερη θέση αλλά την τελευταία στιγμή δεν δούλεψε ένας αισθητήρας. Οπότε δεν τα βάζω με τον εαυτό μου γι’ αυτό που έγινε και αν μη τι άλλο δεν είμαι απογοητευμένος με την 5η θέση. Σε κάθε περίπτωση οι ελπίδες για διάκριση ήταν περιορισμένες γιατί ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος και με αντιπάλους από χώρες πολύ πιο εξελιγμένες από τη δική μας».
Ακούστε: ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΕΪΜΟΝΗ- ΝΙΚΟΛΑ ΛΕΪΜΟΝΗ και ΣΤΕΡΓΟ ΛΕΪΜΟΝΗΣ
