Του Στέλιου Σαρέσκου
Κορυφώθηκαν σήμερα (17/11) οι τριήμερες εκδηλώσεις για την 52η επέτειο από την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ρωγμή στο δικτατορικό καθεστώς της και το γεγονός – ορόσημο που είχε ανάγκη η κοινωνία για να δυναμώσει τον αγώνα της με στόχο την πτώση της Χούντας.
Στις πύλες του Πολυτεχνείου συγκεντρώθηκαν και φέτος εκατοντάδες πολίτες όλων των ηλικιών, οικογένειες με παιδιά, εκπρόσωποι κομμάτων, φορέων και συλλόγων για να αποτίσουν φόρο τιμής στους φοιτητές που εξεγέρθηκαν τον Νοέμβριο του 1973. Το απόγευμα θα γίνει η καθιερωμένη πορεία, από το Πολυτεχνείο προς την αμερικάνικη πρεσβεία.
Ο Δημήτρης Ζάχαρης, ένας από τους δεκάδες φοιτητές που ήταν στο Πολυτεχνείο στις 17 Νοεμβρίου 1973, μετέπειτα γενικός γραμματέας της οργάνωσης Αθήνας του Κ.Κ.Ε και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος, μίλησε στον topfm και στην εκπομπή «Ρόδος είναι και γυρίζει» για το πως βίωσε τα γεγονότα, εντός του ιδρύματος, πριν αλλά και την ημέρα της εξέγερσης, για τη «μεγάλη νίκη των φοιτητών και πλήθος κόσμου κόντρα στο φόβο τους» και για πόσο και το γιατί, παραμένουν επίκαιρα τα συνθήματα εκείνης της περιόδου.
«Οι φοιτητές πυροδότησαν τον ξεσηκωμό χιλιάδων πολιτών που έτρεξαν να συνδράμουν»
«Θυμάμαι έντονα τη ψυχολογία του κόσμου. Και όσων ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο αλλά και των ανθρώπων που βγήκαν στους δρόμους με διάθεση συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον αγώνα των φοιτητών. Ήταν πάρα πολύς ο κόσμος που έτρεξε να συνδράμει, να συμμετάσχει σε ομάδες περιφρούρησης, σε ομάδες περίθαλψης και σε ομάδες σίτισης»
«Φαντάροι βοηθούσαν φοιτητές να φύγουν μετά τη εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο»
«Ήμουνα στο Πολυτεχνείο και τις τρεις μέρες
Έφυγα το πρωί του Σαββάτου, λίγο μετά το γκρέμισμα της πύλης από το τανκ. Μαζί με πολλούς άλλους, βγήκαμε από την πίσω πύλη γιατί ήταν αδύνατον να βγει κάποιος από μπροστά. Βγήκαμε για να ανασυνταχθούμε, όχι για να υποχωρήσουμε. Κανείς δεν εγκατέλειψε. Ακόμα και μετά τις συγκρούσεις με την Αστυνομία που κράτησαν μέχρι τα ξημερώματα της επόμενης μέρας, στις γύρω γειτονιές αλλά και σε άλλα σημεία της πόλης. Αρκετοί κατάφεραν να φύγουν από τη μπροστινή πύλη κάτω από τα βάρβαρα χτυπήματα αστυνομικών αλλά, όπως μάθαμε αργότερα, με την κάλυψη φαντάρων ενώ έγιναν και αρκετές συλλήψεις»
«Πολύς κόσμος άνοιξε το σπίτι του και φιλοξένησε φοιτητές»
«Πολλοί κάτοικοι, στην περιοχή, άνοιξαν τις πόρτες και φιλοξένησαν φοιτητές και διαδηλωτές, στα σπίτια τους, για τουλάχιστον μια μέρα. Αυτές οι εικόνες χαράχτηκαν έντονα στη μνήμη μου. Το πλήθος του κόσμου που έπαιξε ρόλο, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, στην εξέγερση. Όλος αυτός ο κόσμος που έδειξε άγνοια κινδύνου. Αυτό φαινόταν από την πρώτη μέρα, όταν τα πρόσωπα των φοιτητών κοιτούσαν, από απόσταση αναπνοής και ατάραχα, τη μύτη του τανκ»
«Ο ρόλος και η δράση των μαζών ήταν καθοριστική στην εξέγερση των φοιτητών – Ήταν μαζικός ο ηρωισμός»
«Ακόμα και στους πυροβολισμούς κατά των φοιτητών, αρκετοί αψήφησαν τον κίνδυνο κι βγήκαν από το Πολυτεχνείο να περισυλλέξουν τραυματίες και να τους μεταφέρουν στο ιατρείο του ιδρύματος για τις πρώτες βοήθειες. Μιλάμε για μαζικό ηρωισμό. Γιατί πέρα από τη συμβολή των ηγετικών ομάδων, τη σπουδαιότητα της εγκατάστασης και λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον ξεσηκωμό του κόσμου, πρέπει να σταθούμε κυρίως στο ρόλο και στη δράση των μαζών, του ανώνυμου πλήθους που αντιστάθηκε στο καθεστώς»
«Η Χούντα ήταν δημιούργημα της Αστικής Τάξης με βοήθεια ξένων παραγόντων»
«Θεωρώ ότι κυρίαρχο ρόλο στη εγκαθίδρυση της Χούντας στη χώρα μας έπαιξε η αστική τάξη. Δικό της δημιούργημα ήταν η δικτατορία. Σαφώς μπορεί αν είχε επιρροές από ξένους παράγοντες, μεταξύ των οποίων ήταν και Αμερικάνοι. Πολλοί ξεγελάστηκαν όταν το καθεστώς όρκισε Πρωθυπουργό τον Μαρκεζίνη. Είδαν το τυράκι αλλά δεν είδαν τη φάκα»
«Είναι επίκαιρο το σύνθημα του ΄73 για … Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»
«Σήμερα, 52 χρόνια μετά, τα συνθήματα είναι επίκαιρα. Το… ψωμί που φωνάζαμε τότε, σήμερα χρειάζονται 13 ώρες δουλειάς για το κερδίσεις. Ο μισθός είναι κατώτερος απ’ ότι ήταν το 2008, πριν από το ξέσπασμα της κρίσης ενώ ισχύει στο ακέραιο το σύνθημα για την Παιδεία… Δείτε τι γίνεται στα Πανεπιστήμια με τις διαγραφές και την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Φοιτητές που δουλεύουν νυχθημερόν για να ανταπεξέλθουν στα έξοδα του ενοικίου και των λογαριασμών αναγκάζονται να εγκαταλείψουν ή να παραμελήσουν τις υποχρεώσεις τους στις σχολές. Δεν έχουν επιλογή. Σκεφτείτε καθηγητές, δασκάλους που κοιμούνται σε αυτοκίνητα ή στις παραλίες γιατί δεν μπορούν να βρούνε σπίτι ή να πληρώσουν ενοίκιο… Και η ελευθερία, είναι σχετική, αν σκεφθούμε ότι καταγράφεται πλέον η κάθε μας κίνηση, με πρόσχημα το «κυνήγι» εγκληματικών οργανώσεων… Όμως, δεν συμμεριζόμαστε συνθήματα που κάνουν λόγο για «χούντα του Μητσοτάκη»…»
Δείτε το βίντεο της συνέντευξης του Δημήτρη Ζάχαρη στην εκπομπή «Ρόδος είναι και γυρίζει
