Ο Ροδίτης Τσαμπίκος Ρούφας μίλησε στο gazzetta για τη ζωή του και το αγαπημένο του ποδόσφαιρο!
Μπορεί ένα πρόβλημα στην ομιλία και στην ακοή να σου στερήσει αυτό που αγαπάς; Στον Ροδίτη Τσαμπίκο Ρούφα, σίγουρα όχι! Μέσω του Gazzetta ο παίκτης που έφτασε να υπηρετεί μέχρι και την Εθνική Ελλάδας στέλνει το δικό του μήνυμα για ίσες ευκαιρίες! Σε μία απολασυτική συνέντευξη ο Τσαμπίκος μιλάει για όλους και για όλα, αλλά και την αγάπη του για το ποδόσφαιρο, το οποίο υπηρετεί για 14 χρόνια. Ο 31χρονος σήμερα Τσαμπίκος Ρούφας κατάφερε να μετατρέψει την ελλειμματική του ακοή σε «όπλο» για να ξεδιπλώσει μέσα στους αγωνιστικούς χώρους το ποδοσφαιρικό του ταλέντο, φτάνοντας ως την Εθνική ομάδα. Μέσω του Gazzetta μιλά για τη μεγάλη του αγάπη, τη μπάλα, δηλώνει πλήρης κι ευλογημένος που έχει υπηρετήσει το εθνόσημο και στέκεται στη σημασία αλλαγής του νόμου ώστε άτομα με κώφωση ή βαρηκοΐα να έχουν ίσες ευκαιρίες εντός των τεσσάρων γραμμών.
Αρχικά θέλω να μας μιλήσεις για εσένα και την οικογένειά σου.
«Γεννήθηκα σε μία οικογένεια, η οποία με στηρίζει σ’ όλη μου τη ζωή. Από δική τους προτροπή ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Επίσης, έχω έναν αδερφό ο οποίος είναι γιατρός».
Γεννήθηκες με δυσκολία σε ομιλία και ακοή;
«Γεννήθηκα με ελλειμματική ακοή, με αποτέλεσμα να με επηρεάσει στον προφορικό λόγο. Ξεκίνησα λογοθεραπεία και λογοπεδικές ασκήσεις ώστε να μπορέσω να επικοινωνώ με τους γύρω μου».
Μεγαλώνοντας είχες να αντιμετωπίσεις κι άλλες δυσκολίες στην ελληνική κοινωνία; Κι αν ναι ποιες είναι αυτές;
«Η δυσκολία που είχα ήταν αρχικά ο τρόπος επικοινωνίας με τους γύρω μου. Με τη λογοθεραπεία μπόρεσα να επικοινωνώ σε πολύ μεγάλο βαθμό. Άλλες δυσκολίες δεν είχα».
Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για το ποδόσφαιρο; τι θέση παίζεις;
«Από μικρός μου άρεσε η συνεχής κίνηση του σώματός μου ως τρόπο έκφρασης και επικοινωνίας. Αυτό το κατάλαβαν οι γονείς μου και με έφεραν σε επαφή με τον αθλητικό σύλλογο της πόλης μας, τον Άρη Αρχαγγέλου, όπου και γράφτηκα στο παιδικό τμήμα. Σήμερα παίζω στην ίδια ομάδα στη θέση του αμυντικού».
Παίζεις ποδόσφαιρο με άτομα τα οποία έχουν αντίστοιχες δυσκολίες;
«Στην ομάδα του Άρη Αρχαγγέλου δεν υπάρχουν άτομα όπως εγώ, αλλά η επικοινωνία μου πλέον είναι εύκολη. Συμμετέχω στην ομάδα ΠΟΚ Παναθλητικός Όμιλος Κωφών, σε διάφορα πρωταθλήματα όπως το Deaf Champions League, το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κωφών Ποδοσφαίρου καθώς και στην Εθνική Ελλάδας Κωφών, ενώ ήταν άκρως τιμητική η παρουσία μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών αλλά και το Ευρωπαϊκό Βαρήκοων ατόμων».
Υπάρχει κάτι άσχημο που έχεις αντιμετωπίσει στα γήπεδα;
«Στα γήπεδα δεν είχα να αντιμετωπίσω κάτι αρνητικό. Ο κόσμος με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκα στους αγωνιστικούς χώρους».
Πόσα χρόνια αγωνίζεσαι και σε ποιες ομάδες έχεις παίξει;
«Αγωνίζομαι περίπου 14 χρόνια κι έχω περάσει από διάφορες ομάδες όπως: Άρης Αρχαγγέλου, Ασπίδα Σαλάκου, Ταξιάρχης Καλάθου, Ηρακλής Λάρδου, Άγιος Γεώργιος Μάλωνας, ΠΑΟΚ Ρόδου, Αστέρας Μασσάρων, ΠΟΚ Παναθλητικος Κωφών και φυσικά η Εθνική Ελλάδας Κωφών και Βαρήκοων».
Το μεγάλο σου όνειρο ποιο είναι;
«Νιώθω ότι είμαι πλήρης και ευλογημένος ως ποδοσφαιριστής γιατί έπαιξα σε διάφορες ομάδες αλλά και στην Εθνική Ελλάδας που ήταν το όνειρο μου».
Υποστηρίζεις κάποια ομάδα;
«Δεν υποστηρίζω κάποια συγκεκριμένη ομάδα αλλά αγαπώ τον αθλητισμό γενικότερα γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να ζήσει μεγάλες εμπειρίες μέσα από την αλληλεπίδραση μεταξύ των άλλων».
Είδα ότι πρόσφατα ο εργοδότης σου σε αποθέωσε. Η εργατικότητά κι η μαχητικότητά σου είναι στοιχεία που σε χαρακτηρίζουν;
«Ναι εργάζομαι στην επιχείρηση GAIA HOTEL στην περιοχή Χαράκι, στη Ρόδο. Ευχαριστώ πολύ τον εργοδότη μου κύριο Ελένη Παύλο, ο οποίος μου έδωσε την ευκαιρία να εργαστώ μαζί με το υπόλοιπο team. Όπως στο γήπεδο έτσι και στον εργασιακό χώρο προσπαθώ να δίνω ολόκληρο τον καλό μου εαυτό ώστε οι άνθρωποι γύρω μου να είναι ευχαριστημένοι κι εγώ ικανοποιημένος με την συνείδηση μου».
Ποιο είναι το μότο σου;
«Το μότο μου είναι ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται συνέχεια για να μάθει ότι όλες οι δυσκολίες ξεπερνιούνται. Σημασία δεν έχει αν πέφτουμε κάτω αλλά να μάθουμε να σηκωνόμαστε».
Κλείνοντας, υπάρχει κάτι άλλο στο οποίο θα ήθελες να σταθείς;
«Στο αθλητικό τοπίο ευχή μου είναι η απουσία της βίας στα γήπεδα και γενικότερα στην κοινωνία. Επίσης μια παρατήρηση ως προς την αλλαγή του νόμου ώστε να υπάρχει υποχρεωτική ποσόστωση για τη συμμετοχή κωφών και βαρήκοων ατόμων στα πρωταθλήματα. Ετσι θα δοθούν ευκαιρίες στα άτομα αυτά να προσπαθήσουν με ίσες ευκαιρίες όπως τα υπόλοιπα άτομα».
ΠΗΓΗ: 12sports.gr
