Δημήτρης Μακρής στον topfm: ««Στις εφημερίες υπάρχουν συνθήκες δουλείας… – Βιώνουμε έναν εργασιακό μεσαίωνα –  Δεν ανακαλέσαμε τις παραιτήσεις μας» (ηχητικό)

Του Στέλιου Σαρέσκου

Σε οριακό σημείο βρίσκεται το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, μετά τη διπλή παραίτηση των Νευροχειρουργών Δημήτρη Μακρή και Παναγιώτας Δρούζια που ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά σοβαρών προβλημάτων στη λειτουργία των περισσότερων κλινικών του Νοσοκομείου αλλά και της, γενικότερα, έκρυθμης κατάστασης, με την έλλειψη προσωπικού τόσο στο ιατρικό και παραϊατρικό όσο και στο νοσηλευτικό προσωπικό. 

Για τις σοβαρές εξελίξεις στο Νοσοκομείο Ρόδου, ο Σύλλογος Νοσοκομειακών γιατρών θα παραχωρήσει αύριο (21/5) έκτακτη συνέντευξη Τύπου

«Δεν ανακαλέσαμε την παραίτηση. Έχουμε ενημερώσει από τον Απρίλιο ότι μετά τον Ιούνιο θα φύγουμε…»

«Από εσάς ακούω πρώτη φορά ότι ανακαλέσαμε τις παραιτήσεις μας και ότι βρέθηκε λύση στο πρόβλημα… Δεν έχω καμιά τέτοια ενημέρωση. Εμείς παραμένουμε στο νοσοκομείο γιατί θέλουμε να είμαστε τυπικοί και να δώσουμε όλα τα περιθώρια για να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση. Όταν περάσει ένας μήνας θα φύγουμε. Από τον Απρίλιο έχουμε ενημερώσει ότι μετά τον Ιούνιο, λόγω της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί, δεν μπορούμε πλέον να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας.

Ο Δημήτρης Μακρής, νευροχειρουργός στο νοσοκομείο Ρόδου μίλησε στην εκπομπή του topfm «Ρόδος είναι και γυρίζει» και στον Στέλιο Σαρέσκο για τους λόγους που τον οδήγησαν στην παραίτηση, περιέγραψε τη κατάσταση που επικρατεί στα περισσότερα τμήματα του νοσοκομείου αλλά και το καθεστώς που επικρατεί στις εφημερίες. Παράλληλα, διέψευσε την πληροφορία που διέρρευσε χθες περί «ανάκλησης της παραίτησης του μετά από παρέμβαση της διοίκησης του νοσοκομείου και παραγόντων του υπουργείου Υγείας»…

«Με το ποσό από το 1/100 των αεροδιακομιδών θα έφερναν πέντε γιατρούς το χρόνο…»

«Είμαι 21 χρόνια στο νοσοκομείο της Ρόδου και δεν θυμάμαι κάποια άλλη περίοδο στην οποία να ήταν χειρότερη η κατάσταση απ΄ ότι είναι σήμερα.

Η νευροχειρουργική κλινική στήθηκε ουσιαστικά το 2004. Είχαν περάσει κάποιοι νευροχειρουργοί αλλά επειδή δεν υπήρχε νευροχειρουργική κλινική και δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν, έφυγαν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Προσπαθούμε από τότε να προσφέρουμε το έργο μας τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πριν από αυτό, γίνονταν 500 αεροδιακομιδές τον χρόνο. Με απλά μαθηματικά, βλέπουμε ότι με το ποσό του ενός εκατοστού των αεροδιακομιδών, δηλαδή με πέντε αεροδιακομιδές, το νοσοκομείο θα έπαιρνε πέντε γιατρούς για ένα χρόνο…  Νομίζω τη ξέρετε την έκφραση για το αλεύρι και τα πίτουρα… «

«Στις εφημερίες υπάρχουν συνθήκες δουλείας…»

«Υπάρχει ένα καθεστώς εφημεριών σε συνθήκες δουλείας. Αυτό το μήνα, εγώ έχω 11 εφημερίες και η σύζυγός μας άλλες δέκα. Καταλαβαίνετε ότι έτσι δεν μπορείς να έχεις οικογένεια. Έχουμε ενημερώσει για το πρόβλημα εδώ και μήνες. Υπήρχε άνθρωπος ο οποίος ενδιαφερόταν να έρθει και το γνωστοποιήσαμε στη διοίκηση εδώ και τρεις μήνες. Δυστυχώς δεν έχει γίνει καμία απολύτως ενέργεια από τότε. Χρειαζόμαστε τουλάχιστον ακόμα δύο γιατρούς αλλά ας ερχόταν ένας για να μπορεί να λειτουργήσει η κλινική και να μπορούμε να προσφέρουμε ένα έργο όπως πρέπει «

«Στο νοσοκομείο ζούμε έναν εργασιακό μεσαίωνα, με διπλή περικοπή στις εφημερίες…»

«Μιλάμε για έναν εργασιακό μεσαίωνα. Δεν μπορούμε καν να πάρουμε άδεια. Ο κ. διοικητής μας είπε κάποια στιγμή, να πάρω εγώ 3-4 μέρες και μετά να πάρει η σύζυγός μου άλλες 3-4 μέρες… Υπάρχει θέμα και με τη μη αποζημίωση των εφημεριών, κάτι που ισχύει από τον Μάρτιο… Κάνουμε 10-11 εφημερίες και αποζημιώνεται πολύ μικρότερος αριθμός εφημεριών. Κι αυτό γιατί… βαπτίζουμε την εφημερία σαν ετοιμότητα! Ετοιμότητα σημαίνει ότι είμαι σπίτι μου και αν χρειαστεί θα με φωνάξουν… Εμείς όμως είμασταν στο νοσοκομείο τη στιγμή που η ροή των περιστατικών είναι διαρκής και με βαριά περιστατικά. Πώς θα γίνει εγώ να είμαι σπίτι μου; «

«Μετά την πρώτη περικοπή των εφημεριών, στο ποσό που προκύπτει ακολουθεί και δεύτερη περικοπή … Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει λοιπόν… Μας δίνουν ένα μέρος το οποίο δεν ανταποκρίνεται στον πραγματικό όγκο των εφημεριών «

«Οι νοσηλευτές είναι σε κατάσταση εξαθλίωσης. Δύο άτομα για 35 ασθενείς…»

«Οι νοσηλευτές είναι σε κατάσταση εξαθλίωσης. Βγαίνουν οι βάρδιες ανά δύο άτομα σε τμήματα 35 ασθενών, με βαρύτατα περιστατικά και με πολλές κλινικές. Με αρρώστους που βγαίνουν από τη Μονάδα Εντατικής που θα πρέπει να πάνε σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας η οποία όμως δεν υπάρχει… Οπότε πάνε και αυτά τα περιστατικά στο τμήμα, με όλο το φόρτο εργασίας που συνεπάγεται για τους νοσηλευτές. Δεν παίρνουν τα ρεπό τους, δυσκολεύονται να πάρουν άδειες και , προσωπικά, έχω θέμα, όταν πηγαίνω σε μια εξαντλημένη νοσηλεύτρια και της λέω…  κάνε αυτό, κάνε κι εκείνο… «

«Πιο εύκολα κερδίζεις λαχείο παρά βρίσκεις σπίτι στη Ρόδο»

«Αυτή τη στιγμή δεν γίνονται προσλήψεις και στο ιατρικό και στο νοσηλευτικό και στο παραϊατρικό προσωπικό. Ο λόγος είναι απλός. Ποιος θα έρθει στη Ρόδο όταν δεν μπορεί να βρει σπίτι να μείνει. Πιο εύκολο είναι να κερδίσεις λαχείο παρά να βρίσκεις σπίτι στη Ρόδο. Και οι αμοιβές είναι τέτοιες που για πρωτοδιοριζόμενους , δεν φθάνουν να καλύψουν ούτε τα βασικά τους έξοδα. Αν δεν δοθούν κίνητρα και οικονομικά και επαγγελματικά δεν πρόκειται ποτέ να λυθεί το πρόβλημα «

«Η κατάσταση έχει φθάσει πολύ πιο πέρα από την κόκκινη γραμμή…»

«Εκτός ότι οι προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο και όταν γίνουν και η ζήτηση των θέσεων γίνεται και αυτή με το σταγονόμετρο… Καταλαβαίνετε ότι η κατάσταση έχει έρθει πολύ πέρα από την κόκκινη γραμμή και δεν μιλάμε μόνο για την Νευροχειρουργική. Το νοσηλευτικό προσωπικό δουλεύει στα όρια του. Η Μονάδα Εντατικής έχει μείνει με τρεις γιατρούς, έχει ελαττώσει τα κρεβάτια και, προς τιμή τους, κρατάνε ακόμα έξι κρεβάτια… Παλαιότερα ήταν οκτώ τα κρεβάτια. Θα πρέπει να τα ελαττώσουν κι άλλο γιατί δεν μπορούν να εργαστούν. Το ακτινολογικό έχει μείνει με δύο γιατρούς αντί για πέντε και μάλιστα οι άνθρωποι αυτοί λόγω προσωπικών θεμάτων θα μπορούσαν να μην κάνουν καθόλου εφημερίες… «.

«Γιατροί που έπρεπε να έχουν πάρει σύνταξη, δουλεύουν για 36 ώρες… – Παραδώσαμε την παραίτηση και ακούσαμε πάλι λόγια του «αέρα»…»

«Η παθολογική είναι μια άλλη αμαρτωλή ιστορία διότι εκεί έχουμε τρεις ανθρώπους οι οποίοι είναι σε παράταση, θα έπρεπε να έχουν πάρει τη σύνταξή τους και κρατάνε το νοσοκομείο με προσωπικό κόστος. Κάποιος  άνθρωπος που έχει φθάσει σε μια ηλικία, δεν μπορεί να ξενυχτάει και να δουλεύει για 36 ώρες. Στον αξονικό, έχουν μείνει τέσσερις χειριστές για να κάνουνε τρεις βάρδιες τη μέρα… Μαθηματικά πως βγαίνει αυτό; «

«Για ποια άδεια μιλάμε; Δεν μπορούμε πλέον να πάρουμε ούτε μια μέρα… Ζητήσαμε την άδεια μας για τα έτη 2023-2024-2025 και δεν πήραμε καθόλου… Δεν σας λέω για το 2021 και 2022 γιατί απλώς έχουν διαγραφεί…

Όταν παραδώσαμε την παραίτησή μας, είδαμε μια, μάλλον χλιαρή αντίδραση με υποσχέσεις και λόγια του «αέρα» περί πρόσληψης γιατρών… Τα έχουμε ξανακούσει αυτά…»

Ακούστε τον κ. Μακρή: