Άλκης Δερβιτσιώτης στον topfm: «Το περί κοινού δικαίου αίσθημα, οφείλει να το χρησιμοποιεί ο νομοθέτης, όχι ο εφαρμοστής του δικαίου» (ηχητικό)
«Πληρούνται οι δύο από τις τρεις προϋποθέσεις για την προφυλάκιση»
«Αντανακλαστικό του κλίματος δυσπιστίας η παρέμβαση του Αρείου Πάγου – Υπάρχει ο κίνδυνος της αποθεσμοποίησης»
«Η κοινωνία που αντιδρούσε αδιάφορα σε μια διεφθαρμένη συμπεριφορά, τώρα αντιδρά ενοχικά και εκτονωτικά»
«Η κρίση Εισαγγελέα και Ανακριτή για «πιθανή φυγή κατηγορουμένου» ή για το «ιδιαιτέρως επικίνδυνος», δεν μπορεί ν΄ αποτελεί αντικείμενο πειθαρχικής δίωξης»
«Η αυστηριοποίηση των διαδικασιών θα επιδεινώσει την καχυποψία και τη δυσαρέσκεια»
Του Στέλιου Σαρέσκου
Σε εμφύλιο στο εσωτερικό της Δικαιοσύνης εξελίσσεται η παραγγελία της προέδρου του Αρείου Πάγου Ιωάννας Κλάπα για πειθαρχικό έλεγχο κατά της ανακρίτριας και του εισαγγελέα που αποφάσισαν να μην προφυλακιστούν οι κατηγορούμενοι για το κύκλωμα της Πολεοδομίας της Ρόδου, καθώς, ο εκπρόσωπος του ανώτατου δικαστηρίου, Παναγιώτης Λυμπερόπουλος απάντησε στις αντιδράσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδας, αλλά και της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων.
Ο Άρειος Πάγος σημειώνει ότι «κάθε δικαστής και εισαγγελέας έχει ελευθερία της γνώμης κατά την άσκηση των καθηκόντων του, αλλά αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγχέεται με το ανέλεγκτο». Στην ίδια ανακοίνωση – απάντηση σημειώνει ότι «ο έλεγχος αν η ελευθέρως διατυπωθείσα γνώμη του δικαστικού και εισαγγελικού λειτουργού εκφεύγει των ακροτάτων ορίων της διακριτικής της ευχέρειας (ΟλΑΠ 9/2015), ανήκει αποκλειστικά και μόνο στα αρμόδια προς τούτου, κατά το Σύνταγμα και τον Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών, δικαστικά όργανα».
Η Συντονιστική Επιτροπή της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων επισημαίνει σε ανακοίνωσή της ότι «δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη η διαρκής διολίσθηση της Δικαιοσύνης στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, που αποτυπώνεται ακόμη και σε μετρήσεις των ευρωπαϊκών θεσμών» και αποφάσισε, για αύριο Πέμπτη (27/3), «έκτακτη σύγκληση των Συλλόγων για να δρομολογήσει περαιτέρω αντιδράσεις απέναντι στις συμπεριφορές της ηγεσίας του Αρείου Πάγου».
«Πληρούνται οι δύο από τις τρεις προϋποθέσεις για την προφυλάκιση»
«Είναι ένα θέμα σύνθετο και οριακό. Κρίνω απαραίτητο να υπενθυμίσω όσα αναφέρει το άρθρο 6, παράγραφος 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σχετικά με το τεκμήριο της αθωότητας που μας λέει ότι η επιδίωξη των δικαστικών αρχών, των διωκτικών αρχών είναι να αποδείξουν την ενοχή και όχι την αθωότητα και παράλληλα δεν αποκλείει την προσωρινή κράτηση ή την προφυλάκιση».
Ο Άλκης Δερβιτσιώτης, Συνταγματολόγος, διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, μίλησε στην εκπομπή του topfm «Ρόδος είναι και γυρίζει» και στο Στέλιο Σαρέσκο για το μείζον θέμα που έχει προκύψει, μετά την απόφαση της Ανακρίτριας και της Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Ρόδου να αφήσει ελεύθερους, με περιοριστικούς όρους και με χρηματικές εγγυήσεις, τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση της Πολεοδομίας Ρόδου.
«Η προφυλάκιση, σύμφωνα με την νομοθεσία μας και με τα όσα συμπληρωματικά έχει προσθέσει στη συνταγματική διάταξη του άρθρου 6 η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διατάσσεται για μία σειρά προϋποθέσεων. Στην προκειμένη περίπτωση, πληρούται η προϋπόθεση της κατηγορίας για κακούργημα ή πλημμέλημα που προβλέπει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών, πληρούται και η δεύτερη προϋπόθεση για αποχρώσεις ενδείξεις (επαρκείς ενδείξεις ενοχής), αλλά όχι και η τρίτη προϋπόθεση…».
«Η κρίση Εισαγγελέα και Ανακριτή για «πιθανή φυγή κατηγορουμένου» ή για το «ιδιαιτέρως επικίνδυνος», δεν μπορεί ν΄ αποτελεί αντικείμενο πειθαρχικής δίωξης»
«Όπως αναφέρεται στο άρθρο, η προσωρινή κράτηση πρέπει να είναι απολύτως αναγκαία για την πρόληψη τέλεσης νέας κακουργηματικής ή πλημμεληματικής πράξης. Εάν οι εμπλεκόμενοι έχουν απομακρυνθεί από την υπηρεσία τους, αυτή η προϋπόθεση δεν πληρούται. Για τον κίνδυνο πιθανής φυγής ή της περίπτωσης που ο κατηγορούμενος κρίνεται ιδιαιτέρως επικίνδυνος, όπου μπορεί να υπάρξει προφυλάκιση, εδώ έχουμε την ουσιαστική κρίση των επαγγελματιών νομικών, του εισαγγελικού λειτουργού και του ανακριτή».
«Και αυτή η ουσιαστική κρίση δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο πειθαρχικής δίωξης γιατί ως διάταξη, βασίζεται ευθέως το άρθρο 87 του συντάγματος το οποίο κατοχυρώνει την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους».
«Το διαφορετικό ζήτημα που τίθεται σε αυτή την περίπτωση είναι το κατά πόσο αυτή η προσωπική και η λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών ισχύει και στο εσωτερικό του δικαστικού σώματος. Αναμφιβόλως ισχύει. Δεν μπορεί ένας δικαστής ο οποίος υπηρετεί στον πρώτο βαθμό απονομής της δικαιοσύνης, αν έχει διαφορετική νομική αντίληψη να την καταπνίγει. Είναι, πράγματι, θέμα ουσιαστικής κρίσης».
«Αντανακλαστικό του κλίματος δυσπιστίας η παρέμβαση του Αρείου Πάγου – Υπάρχει ο κίνδυνος της αποθεσμοποίησης»
«Η βαρύτητα της πράξης από μόνη της, δεν αρκεί για την επιβολή προσωπικής κράτησης. Αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως γιατί έχουμε πολλές σχετικές αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και μία-δύο καταδίκες σε βάρος της χώρας μας».
«Η παρέμβαση του Αρείου Πάγου ίσως είναι ένα αντανακλαστικό που δικαιολογείται πλήρως λόγω του κλίματος που υπάρχει αυτή την εποχή, ενός κλίματος δυσπιστίας που απειλεί να μας οδηγήσει σε αποθεσμοποίηση. Δηλαδή, να έχουμε απονομή της δικαιοσύνης στη βάση και στη λογική του τι θέλει η λαϊκή πλειοψηφία. Αυτό δεν είναι απονομή δικαιοσύνης».
«Η αυστηριοποίηση των διαδικασιών θα επιδεινώσει την καχυποψία και τη δυσαρέσκεια»
«‘Οσες σοβαρές ενστάσεις ή επιφυλάξεις μπορεί να έχει ο καθένας, αντιρρήσεις ή υποψίες, αυτές δεν μπορεί να οδηγούν σε διαδικασία απονομιμοποίησης του δικαστικού σώματος. Διότι εξακολουθούμε να έχουμε κανόνες που λένε ότι τη Δικαστική λειτουργία ασκούν τα δικαστήρια».
«Δεν ξέρω την πρόθεση της προέδρου του Αρείου Πάγου αλλά είναι βέβαιο ότι μια διαδικασία αυστηροποίησης των διαδικασιών, το μόνο που θα κάνει θα είναι να επιδεινώσει την καχυποψία και τη δυσαρέσκεια».
«Η κοινωνία που αντιδρούσε αδιάφορα σε μια διεφθαρμένη συμπεριφορά, τώρα αντιδρά ενοχικά και εκτονωτικά»
«Με βάση τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και εν τέλει το ίδιο το Σύνταγμά μας, δεν έχουμε κάτι καταχρηστικό και υπερβολικό εκ μέρους των εισαγγελικού λειτουργού και του ανακριτή στην υπόθεση της Πολεοδομίας. Από εκεί και μετά όλοι κρινόμαστε».
«Αν υπήρχε, στην περίπτωση της Πολεοδομίας Ρόδου, μια χρόνια παθογένεια, σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι είχαν ή έχουν εμπλακεί και γνώριζαν την κατάσταση. Για ποιο λόγο, όλο αυτό το διάστημα, για αυτή τη διεφθαρμένη συμπεριφορά, είχαν μια αντίδραση αδιαφορίας; Τώρα, η ίδια κοινωνία, για το ίδιο θέμα, αντιδρά μάλλον ενοχικά και εκτονωτικά».
«Το περί κοινού δικαίου αίσθημα, οφείλει να το χρησιμοποιεί ο νομοθέτης, όχι ο εφαρμοστής του δικαίου»
«Το περί δικαίου αίσθημα του κοινού είναι εξαιρετικό αλλά οφείλει να το χρησιμοποιεί ο νομοθέτης όταν θεσπίζει κανόνα δικαίου, όχι ο εφαρμοστής του δικαίου, ο δικαστής, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει την κείμενη νομοθεσία. Εδώ λοιπόν δεν μπορούμε να μετατραπούμε όλοι εμείς σε λαϊκό δικαστήριο για να βγάλουμε απόφαση και να οδηγήσουμε τους δικαστικούς λειτουργούς έκοντες – άκοντες σε αυτό που θέλουμε εμείς… Καλή κρίση, κακή κρίση είναι κάτι που πιστοποιείται όχι στο πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς το τι είναι δίκαιο ηθικά αλλά το τι τεχνικά προβλέπει το ισχύον Δίκαιο».
Ακούστε τον κ. Δερβιτσιώτη:
